Permanente bewoning op vakantie- en recreatieparken is in het algemeen niet toegestaan. Gemeenten kunnen een gedoogbeschikking afgeven om een deel van de huisjes of chalets toch permanent te laten bewonen. Gezien de woningnood is er ook druk vanuit de Rijksoverheid om meer en vaker permanente bewoning toe te staan, wat heeft geleid tot het instellen van een aanjaagteam om gemeenten te helpen hierin te voorzien. Maar de VNG en veel gemeenten zijn huiverig om er aan mee te werken, omdat het ook ongewenste bewoners in staat stelt om zich op een park te vestigen. Een gemeente heeft gevraagd om mediation bij het oplossen van een conflict over permanente bewoning van een recreatiepark.
Permanente bewoning
In dit geval heeft de gemeente de gedoogsituatie voor permanente bewoning willen beëindigen. Bewoners kregen een last onder dwangsom waar ze enorm van schrokken. Bovendien vond de veiligheidsregio uiteindelijk dat er maatregelen moesten worden genomen om de brandveiligheid te verzekeren. Dat resulteerde eveneens in een last onder dwangsom. Ondanks dat de eigenaar van het park het met beide besluiten in principe eens was, schoot de manier waarop het gebeurde hem, en ook enkele raadsleden, in het verkeerde keelgat. Temeer ook omdat de gemeente tot op het laatst woningzoekenden ('spoedzoekers') naar het park stuurde om daar te kunnen wonen.
De eigenaar vond wel dat voor de bewoners, waarvan sommigen al tientallen jaren op het park woonden, een nette oplossing moest worden gevonden. Wat betreft de brandveiligheid was hij ook van mening dat het park veilig moest zijn en was hij bereid daaraan mee te werken - lees: mee te betalen.
Verschil van mening
Waarom ging het dan toch nog mis? De eigenaar eiste duidelijkheid over de te nemen maatregelen. De last onder dwangsom gaf niet aan wát er dan moest gebeuren. Bijvoorbeeld, wat moest de capaciteit zijn van de aan te leggen bluswatervoorziening. Door door te vragen konden tijdens de mediation dit soort details worden opgelost.
De kosten van de bluswatervoorziening zouden volgens de eigenaar voor rekening van de gemeente moeten komen. Die vond dat de eigenaar zelf de kosten zou moeten dragen. Tijdens de mediation is hierover een compromis bereikt.
Oplossing
Mijn conclusie is dat in dergelijke gevallen gemeenten veel duidelijker en klantgerichter zouden moeten opereren. De ondernemer is niet onwelwillend, maar heeft duidelijke, gedetailleerde instructies nodig. En als het dan moet, dan moet het maar. In dit geval was voor de eigenaar essentieel dat de gemeente bevestigde dat met het uitvoeren van de maatregelen, het park zou voldoen aan de brandveiligheidseisen en er geen nieuwe eisen zouden worden opgelegd, tenzij de regelgeving verandert. De gemeente heeft dit schriftelijk toegezegd.
